Στο Πάμε Δανάη μίλησε η Άννα Ανδριανού και αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα της . Πιο συγκεκριμένα είπε
“Το δικό μου το τραύμα είναι η απώλεια. Από πολύ νέα έχω κάνει διαφόρων ειδών ψυχοθεραπείες. Όταν πέθανε ο πατέρας μου δεν μπορούσα να περπατήσω. Τα πέλματά μου σκίζονταν. Κι αποφάσισα να κάνω σαν τελευταία ομοιοπαθητική, την οποία πιστεύω πάρα πολύ. Το πρώτο που με ρώτησε ο γιατρός μου, θυμάμαι, ήταν ‘ποιον έχετε χάσει εδώ κι ενάμισι χρόνο;'”.
“Όταν έμεινα έγκυος, έχασα το παιδί, πιθανόν γιατί δεν ήμουν σίγουρη μέσα μου. Μπορεί σε μια διαφορετική ζωή να αγαπώ πολύ τα παιδιά. Κι έχω υπάρξει μαμά για παιδιά που δεν ήταν δικά μου” πρόσθεσε η ηθοποιός.
“Οι σχέσεις μου δεν ήταν κακές. Τον Γιάννη Βούρο πραγματικά τον αγαπώ και θέλω να είναι καλά, είναι σαν αδελφός μου” συνέχισε η Άννα Ανδριανού.
