Στο Buongiorno βρέθηκε καλεσμένη η Κάτια Δανδουλάκη και είπε τα εξής
«Θα ήθελα να πεθάνω πάνω στη σκηνή. Αλήθεια το λέω. Θα ήθελα να φύγω από τη ζωή και να είμαι πάνω στη σκηνή. Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερή μου ανακούφιση. Αλλά δεν είναι το τι θέλω εγώ… Αυτό θα ήταν για μένα ευτυχία. Αν ζούσαν οι δικοί μου, θα ήθελα να πεθάνω στην αγκαλιά τους. Να φύγω από αυτή τη ζωή και να μεταβώ σε κάποια άλλη μέσα από αυτή την αγκαλιά ή την αγκαλιά του θεάτρου.
Μετά τους δικούς μου, που δεν είναι στη ζωή, είναι το θέατρο, αυτό είναι το σπίτι μου, η αγάπη μου. Πιστεύω στο μετά. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι πηγαίνουμε κάπου αλλού, καλύτερα….» είπε η Κάτια Δανδουλάκη και πρόσθεσε,
«Δε μπορώ να ζήσω μια ζωή ξέροντας ότι όλο αυτό δεν είναι τίποτα και ότι για κανέναν λόγο δεν ήρθαμε εδώ. Ήρθαμε για κάποιο λόγο, να μάθουμε κάτι, να μάθουμε να αγαπάμε. Υπάρχει κάτι άλλο; Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Εγώ θέλω να αγαπώ και να με αγαπάνε. Μετά από αυτό θέλω να κάνω και θέατρο, αλλά πρώτα θέλω να με αγαπάνε και να αγαπάω…».
Ακόμα, η Κάτια Δανδουλάκη ανέφερε, «Η σχέση μου με τον Μάριο Πλωρίτη είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι είναι κάρμα ζωής. Κι εκείνος το ένιωσε, κι εγώ. Είχαμε κάνει πολλές κουβέντας για το τι είναι ο καθένας μας και σεβόμασταν την πλευρά του άλλου που ήταν αντίθετη. Πρέπει να μάθεις να σέβεσαι τον άλλον και να σέβεσαι και την αρνητική του πλευρά, να την αγαπήσεις.
Για μένα το θέατρο ήταν ένας τρόπος να αγαπήσω τον εαυτό μου πολύ περισσότερο, τον κατάλαβα, τον άκουσα…Έχω ζήσει πολλές ζωές. Όταν σκεφτώ τι χαρακτήρες έφερα επάνω μου για να τους ζήσω… φέρνω τα συναισθήματα μέσα μου, ψάχνω πάνω μου για να βρω τους ρόλους… Έμαθα πάρα πολλά και για μένα. Αυτό που έμαθα είναι ότι παίρνει πάρα πολλά χρόνια για να καταλάβεις πόσο ασήμαντοι και πόσο μεγάλοι και θεϊκοί είμαστε συγχρόνως».
