Όπως είδαμε χθες στο Πρωίαν σε είδον βρέθηκε καλεσμένος ο Δημήτρης Αποστόλου και αναφέρθηκε στη σειρά ” Δύο ξένοι ” και στο ” Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή ” . Πιο συγκεκριμένα είπε
«Τελείωσαν οι Δύο Ξένοι, δεν το πήρα χαμπάρι και παίρνω τηλέφωνο τον Αλέξανδρο και του λέω μαλ… μας έκοψαν και μου λέει όχι σταματήσαμε. Γράφαμε συνέχεια. Το σενάριο γράφτηκε στο Λιμένι. Έλεγα σε μία συνάδελφό σας ότι δεν έχω φίλους από τη δουλειά. Είναι αχάριστοι. Η αχαριστία που έχουμε ζήσει και εγώ και ο Άλεξ, νομίζω ότι δεν το έχουμε συναντήσει συχνά στη ζωή μας. Γράφτηκαν τότε 13 επεισόδια, μας ήρθαν κάποιες ενημερώσεις από την Αθήνα, καταλάβαμε τις προθέσεις κάποιων ανθρώπων, φτιάξαμε μία φωτιά και τα βλέπαμε μέσα να καίγονται. Είμαστε drama queen και οι δύο και θέλαμε να δώσουμε μία ποιητικότητα και οριστικότητα ότι κάηκαν. Δεν υπήρχε τρόπος να τα ανακτήσουμε, ήταν όλα χειρόγραφα» είπε αρχικά ο Δημήτρης Αποστόλου.
Ποιο θα ήταν το τέλος; «Στο τέλος δεν θα μπορούσαν να είναι πάλι μαζί. Αυτή είχε γίνει σοφιστικέ και αυτός ένας εμπορικός και δεν θα δέχονταν ούτε αυτό. Αυτό που γυρνάνε ήταν πάντα μία αδυναμία».
«Βλέπω πολλά πράγματα στους Δύο Ξένους που λέω ωχ. Ήταν μία εποχή αυθορμητισμού και από τα κανάλια που επέτρεπαν ελεύθερο λόγο. Υπήρχε ένα κοινό που το δεχόταν και ήμασταν πιο αγνοί τότε. Δεν είμαστε πια. Αν έβγαιναν οι Δύο Ξένοι σήμερα σε οποιαδήποτε μορφή, θα το έκοβαν στο 7ο επεισόδιο. Αργό και δεν αφορά κανένα» σημείωσε ο Δημήτρης Αποστόλου.
Για το Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή είπε: «Ήταν 2001 και συζητούσαμε για το θέμα που απασχολεί τον τελευταίο καιρό, το Me Too, την κακοποίηση, τις μητροκτονίες. Νιώσαμε ότι κάποιος δεν ήθελε να τα πούμε. Ήταν μεταφυσικό. Σαν να υπήρχε μία μεγάλη δύναμη που να έλεγε ότι τότε δεν έπρεπε να ειπωθούν αυτά. Ήταν πέρα από εμάς. Κάναμε 75%, είναι πια εθνικό δίκτυο. Το έβλεπε όλος ο κόσμος και να σταματά για την κακοδιαχείριση μίας κρίσης σχέσεων μεταξύ των ηθοποιών, του Αλέξανδρου και εμένα. Μία χαζομάρα. Οκ, να σταματούσαμε για ένα διάστημα ενός μηνός. Είχε γίνει με την Χρύσα ένας καυγάς, αλλά δεν ήταν κάτι υπαρξιακό και αξεπέραστο. Δεν σταμάτησε από ανθρώπινο παράγοντα.»
