Στο περιοδικό Λοιπόν και στον Ανδρέα Θεοδώρου μίλησε η Ελένη Φιλίππα και είπε
Όταν ρωτήθηκε αν έχει νιώσει ποτέ το σώμα της να της χτυπά καμπανάκι εξαιτίας του άγχους ή της στεναχώριας -όπως συμβαίνει στη θεατρική ηρωίδα που υποδύεται- η απάντησή της ήταν άμεση.
«Βεβαίως. Σε καταστάσεις που δε μου άρεσαν και ήμουν πιεσμένη χωρίς να το θέλω, εμφάνισα διάφορα ψυχοσωματικά. Έβγαζα σπυριά, έρπη και ένιωθα ένα μεγάλο πλάκωμα που ήθελα μόνο να πάρω μια ανάσα. Μπορεί όταν ήμουν πιο νέα για να εκτονωθώ να βάραγα κλωτσιές, να έσπαγα πιάτα, αλλά τώρα επειδή ξέρω αυτό το συναίσθημα, κάνω απλά υπομονή. Το άλφα και το ωμέγα άλλωστε είναι οι φίλοι μας, ο κύκλος μας. Είναι ο πυλώνας μαζί με την οικογένειά μας. Αν δεν είχα φίλους, θα ήμουν άλλος άνθρωπος», είπε.
Η ανεργία στον χώρο της υποκριτικής είναι ένας φόβος που δύσκολα ξεπερνιέται. Η Ελένη Φίλιππα έχει βιώσει από πρώτο χέρι την αβεβαιότητα και μοιράζεται τη δική της εμπειρία.
«Φυσικά έχω βιώσει ανεργία και είναι τρομακτικό το να μην χτυπάει το τηλέφωνο. Όταν κάποιοι γνωστοί μου που έχουν παιδί μου λένε πανικόβλητοι ότι θέλει να γίνει ηθοποιός, τους λέω καταρχήν πως αν το θέλει, θα γίνει. Δεν λέω σε κανέναν να μη γίνει ηθοποιός, γιατί το θεωρώ ανοησία. Η μόνη συμβουλή που δίνω σε κάποιον, είναι να έχει γερό στομάχι και να αντέχει τα δύσκολα που θα έρθουν. Όσο πετυχημένος και αν είσαι θα αντιμετωπίσεις δυσκολίες. Αν κάνεις αυτή τη δουλειά, πρέπει ο χαρακτήρας σου να είναι τέτοιος που να αντέχει τις σφαλιάρες και τα πεσίματα. Να μπορείς να ξανασηκωθείς. Μπορεί να έχεις ταλέντο, αλλά να μην αντέχεις τις δυσκολίες. Εγώ πάντως ποτέ δεν μετάνιωσα που έγινα ηθοποιός. Ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό», αποκάλυψε.
